Jest juz bardzo swiatecznie

Kapusty ugotowalam, pierogi ruskie i z kapusta i z grzybami tez mam, sledzie w oleju zrobil R. i zamknal je szczelnie w sloikach, by doczekaly Wigilii. Nawet mak juz mam zmielony, zamrozony...pozniej bede odmrazac i doprawiac, na makowce...
Leci bowiem ten czas nieublaganie, umyka, wracam z pracy, ide do pracy, jakies zakupy, sprzatanie i kolejne apero z przyjaciolmi w miedzyczasie i nawet czlowiek za datami w kalendarzu nie nadaza.
A Swieta ida, czy chcemy czy nie, jest ten 24 dzien grudnia w kalendarzu i nie chce byc inaczej.
Przyjezdzaja do nas przyjaciele z Pas de Calais, dlatego tak pichce inaczej bym sobie polowe tych rzeczy darowala, a tak poszalec moge, i nawet sprawia mi to przyjemnosc. Dom tez coraz bardziej robi sie swateczny, probuje zagonic R. do malowania jeszcze, ale za kazdym razem ktos dzwoni i kolejna robota wyskakuje... wiec juz nawet nie czekam, tylko ubieram to nasze mieszkanko w swiateczne szatki, by me oko cieszylo.
Oczywiscie jeszcze bede pichcic, sledziki po kaszubsku, sledzie pod pierzynka, rybe zapiekana w ciescie z serkow topionych, pasztet miesny, salatke jarzynowa zrobie, lososia w galarecie, ryby smazone i nawet barszcz czerwony, bo mi R dziure w brzuchu o niego wierci, oprocz tego na Wigilie bedzie grzybowa z kasza...oj duzo mam tego...ale dam jakos rade.... choc zobacze czy w ogole dam zrobic to wszystko z mojej listy potraw :) Niestety ja nie typ mojej mamy, ktora pracujac od 6h do 18h potrafila jeszcze wieczorem ukrecic cokolwiek w kuchni... no ja nie dam rady.. dzis bylam tak zmeczona po pracy, ze obiad zrobilam i pranie wstawilam, na wiecej nie bylo mnie juz stac, po prostu kaplica. Jutro ide po poludniu do pracy, wiec tez nic nie zrobie, srode mam wolna, moze wowczas sie da... optymistycznie patrze w przyszlosc mimo wszystko..

Mama nadal cierpi, ze nie przyjedzie do nas, ja tez cierpie, ale R. mnie trzyma jakos w kupie, pociesza, mama niestety ma pod gorke teraz, a ja mam zwieche, bo nie moge jej pomoc na tyle na ile bym chciala. Ojciec R. natomiast przyjezdza do siostry R. na polnoc Francji, juz w srode... R. tez jest przykro, ze nie zobaczy sie ze swoimi... ale najwazniejsze, ze mamy siebie...
Swieta to wyjatkowy czas w zyciu... chwila zwolnienia i ustawienia priorytetow... dla mnie zawsze najwazniejsza byla rodzina, i ta jest dla mnie R.. bo tutaj mam tylko jego.

Milych, swiatecznych przygotowan... :)